Ezber parmakların akıldan yoksul benlikleriyle yarışım engellendi.Yamulan dudaklarıma sallanan başlar susan gözler gerçeği saklarcasına mimiklerini kaybettiler.Çizgisel hayatın doğrusal varlığı kalemim satırlarıma ağlıyor.Teselli cümlelere sarılmadan daha çok akıtıyor...
Ruhum tırnaklarımı zorlayan soyutken bedenim somutlaşmayı red edecek kadar yüzeyselliğin altında ! Susmayı başaramayan dilimde kendini saklayan gözlerimi bastırmaktan parmak uçlarım acı çeker oldu.Sen susma !..
Bedenime geçirdiğim tırnaklarım...
Sisteme dayatılan akıllardan hücrelere kapatılan bedenlerden sıfatlaşmış basamaklardan adımı siliyorum..Yüzsüzlüğün yüzleri korunaklı hale getirmek için verdiği mimiklere karşı yanılgılarından doğru olanları sıfırladığı hala tartışma konusu! Bedenim kaybolmayan bir akım arıyorken ruhum köşe başlarını mesken tutmuş!
Kollarda unutulan zaman dilimi duvarlarda idam edilmiş.Dakikalara boğulmuş yaşamlar..Saniye kaybında özlenmiş bedenler.. Saatlerce kurulan planlarda kaybetmiş kendini ! Kareler arası doldurma hikayeler rüyalarda yaşama hakkı dilenmiş.Bozukluklarınız beğenilmiyor sıfatınız kayık.Sınırlarını karşılıksız savunan bedenlere farkındalık kusmuş dudaklar..Gözlerin takip peşinde nefes verdikleri aşklar ölü bulunmuş ağlayan kalplere hayat öpücüğü ibne dudaklardan aktarılır olmuş..
Umursamaz beden odayı terketti.. Ruhumda gezinen o telaş hala nefes alıyor.. Ben.. ben...
Kulakları duymuyorum...
Gözleri görmüyorum..
Dudakları öpmüyorum..
Elleri tutmuyorum..
Ve artık ben...
Orflem OWOH
06.05.2010
08:08
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder