Kokusunu çekti ruhani bedenine
''İnsan..Susmayı öğrenmeli'' dedi..
Parmakları kesik, avuç içinde göl vardı.
Derinliğinde kaybolunmayacak mavinin saçları uzundu.
Kabuslarına kemik dikili yaşamlar fısıldadı kulağıma
Karamsarlığını saçlarına doladığını itiraf etti.
Kağıtlardan suratlar boyamıştı.Şaşırdım!
Gördüm,ruhani bedene dokundum korkmadan..
Tırnaklarımı uzattım.
Öfkesini iliklemiş kural bozmayan beyfendiydi sanki !
Sayısız bacaklardan düğümler örülüyor
Saniye üzerine salise işlerken.
Kalemler dile geldi evren tabiatını reddetti
İnsanlık yarabandlarını çıkardı
Acı veren derilerinden korku yok artık !
Gözlerini merakında gizleyen güzler gördüm.
Soğuk, ağlarcasına titreşen üşüyor tanrı
Bensizliğimi gördüğünde agladı susmadı tanrı
Avuç içindeki göl boşalmaya başladı..
Parmaklarının üzerinde sarktığı tabanını gördüğümde
...
Orflem OWOH
31.03.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder