Kalp atışları hızlanıyor karanlık isli duvarlarımın sadece ay ışıklarıyla yansıyan bir süliet beliriyor duvarlarımda onunla konuşuyorum.Hayali bakışların sadece üzerimde toplanmasını isteyecek kadar bencilim o dakikalarda...Aşk şiirlerimin büyüsü kalmamış sarkıntılı çıplak bir sesle okuyorum..
Duvarlarımm...
Rüyalarıma itiraflarıma çığlıklarıma solunum düzenime ve aldatılmalarıma tanıklık eden kanlı bir baykuş gibi..Gri, donuk soluk yüzünü kalp atışlarıyla gözlerime çevirdiğinde tek çıkar yolum olan ay ışığını hücrelerinde toplayan küçük pencereme yöneliyorum. Bakışlarım minik bir çocuğun tebessümü kadar içten ve canlı. Bu duvar beni ceset olarak tanımlıyorr..
Karanlık...
Sessiz...
Donuk bir gri bedenime sahip olan..
Dışarıda yagmur tüm suskunluğuma ragmen ritim tutan..
Bogazım acıyor içimden konuşmaktan..
Bedenim dışarda savrulan yapraklardan farksız..
Beyaz çoraplarım...
Kağıtım..
Gözbebeklerim...
Hepsini penceredeki yansımayla farkediyorum (!)
Parmak uçlarımın akıntısı kelimelerimi sarsıyor ikili ve titrek yazıyorum.Buna tüm benliğyle iiçten içe sırıtan duvarım bakışlarını son defa üzerimde topluyor ve
İtiraf gecesi başlıyor....
orflem owoh
16.05.2009
14.47
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder