Ellerime bulaşan sesler etinde kalan aşkların kokusuna sessiz inliyor.Kalbime sarılan acının aşkına dokunuyorum.Sertleşiyor parmakların,saçlarım çekiliyor.Kolunu kavradığım insan,dudaklarımı omuzunda bırakmanın hüznünü unuttum.Parçalanıyor anlar sen, o, ben..Dişleri arasında dolaşıyor dudaklar kelimeleriyle sevişmeden önce ıslaklığını tatmak istercesine.. Uyanmak üzereyken leşler,seri hareketler izliyor adımlarımı, duramıyorum.Suratımın çekingenliğine tokat vuran kelimelerimi duyanların mimik kaygısına ellerimin edepsizliği de dahil oluyor.Açık durmak için direnen gözler doyumsuzluğunu dişlerimi kitlercesine bedenime yapıştırıyor.
Artıyor sesler..
Soğuk bakışların nefretini sokak ışıkları dağıtamaz iken dudaklarımın acısını nefesin öpüyor.Kendime dokunuyorum,sana bağışladığım hazların gelirine iniyorum; gözler, nefessiz bedenler, duygulu aşklar..Karışıyor geçmiş.Geleceğimden geçmişime geçtiğim kaçıncı köprü bu sallantıda bedenim..Çığlıkların sarıyor ruhumu irkiliyorum parmaklarım içinde kıvrandığın sen çekemiyorum ellerimi ama sen sen de nereden çıktın?!
Islaklığına dokunan son dudak izlerim olduğunu bilmek kadar gerçekti sessizliğin ışıklarında kaybolan bedenim..
Orflem Owoh
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder